mijn verhaal

Korte introductie

Hallo , ik ben Patricia, ik ben 18 jaar oud. Opgegroeid in een klein dorpje tegen de Belgische grens samen met mijn tweeling zus en zusje.

Lagere school
Ik vond het vroeger best moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. Hierdoor had ik op de lagere school niet echt veel vrienden , aan meer vrienden had ik ook niet echt behoeft aan.

Middelbare school
De middel bare school gooide mijn hele leven omver. In positieve maar ook in negatieve zin. Ik zat in een leuke maar ook niet leuke klas. We kwamen als klas voor elkaar op maar ze scholden je ook voor alles en nog wat uit en konden hun handen niet altijd thuis houden. Dagelijks kreeg ik te horen dat ik raar ben , dat ik een manwijf ben , dat ik voor een auto moest gaan fietsen want niemand zou me missen. Ook ben ik een keer voor de leraar zijn neus geslagen en in de klas meerdere malen en op de fiets een keer een bloedneus. Ik ging daardoor heel erg aan mezelf twijfelen en belandde daardoor in een depressie. Ik voelde me niet goed genoeg. Ik mocht er niet zijn. Ik was een last voor anderen. Ik voelde me elke dag slechter en slechter. Op een dag ging ik mezelf krassen met een schaar en dat luchtte eigenlijk wel op. Sinds dien beschadigde ik me eigen. Ik weet dat het niet echt een goede oplossing is voor je problemen maar praten over dingen hebben wij vanaf huis uit nooit niet echt meegekregen.

Mbo
Ik mocht weg na 2 jaar depresief te zijn mocht ik eindelijk weg van school. Ik ging naar een school ver weg van huis zodat ik nieuwe mensen leerde kennen. Maar ik voelde me daar nogsteeds niet fijn. Ook kreeg ik steeds meer moeite met eten. Soms at ik hele weken niet en lag ik hele dagen in bed. In het begin van mijn 2e jaar op het mbo ben ik daarom ook naar mijn mentor toe gegaan op advies van de allerbeste vriendinnen die je maar kunt wensen !! Samen met de allebeste mentor die ik ooit heb gehad ben ik een gesprek aangegaan over dat ik niet lekker in mijn vel zat. Bij hem en mijn vriendinnen kon ik gewoon even mijn hart luchten en zeggen wat me dwars zat dat hielp me echt enorm.

Ggz
Samen met mijn mentor zijn we opzoek gegaan naar een ggz locatie in de buurt. Ook is hij toen met mijn intake naar het GGZ mee gegaan in Barneveld. Dat vond ik zo ontzettend fijn en daar ben ik hem ook echt heel erg dankbaar voor. Maar het duurde voor mij allemaal te lang die depressie was er nogsteeds en ik voelde me slechter en slechter waardoor ik een x aantal keer een overdosis had genomen. Ik wilde er niet meer zijn. Ik wilde af van mijn problemen. Ik zag geen uitweg meer.

Vertrouwen
Na een tijdje bij het GGZ in Barneveld gelopen te hebben kreeg ik steeds meer vertrouwen in mijn therapeut. Ze voelde als een goede vriendin die ik alles kon vertellen zo durfde na een tijd ook te vertellen dat ik moeite heb met eten. Door dat ik dat vertelde zijn we tot conclusie gekomen dat ik daar meer hulp bij nodig had dus had ze me doorgestuurd naar het GGZ in Hilversum die gespecialiseerd zijn in eetstoornissen. Daar heb ik een diagnostiekdag gehad waaruit is gebleken dat ik Boulimia Nervosa heb.

Het is voor mij nog een hele lange weg te gaan tot ik weer helemaal de oude ben. Maar ik ga ervoor. Ik heb nu al 4 jaar van mijn leven verspild dus die moet ik ook weer gaan terug inhalen.

Graag wil ik de mensen die mij steunen en hebben geholpen heel heel heel erg bedanken!